Het leven van een plofkip (vleeskuiken) en een biologische kip

Het vleeskuiken, ofwel de ‘plofkip’, is een kip die puur voor zijn vlees wordt gebroed. In tegenstelling tot een biologische kip, heeft de plofkip absoluut niet de tijd om rustig te leven.

Biologische kippen op de Genneper Hoeve

De plofkip

Nog voordat het ei is uitgebroed, komen er al machines aan te pas. De eieren worden niet door de ouderkip zelf, maar door apparaten uitgebroed. De jonge, hulpeloze kuikens worden dan in kratten dicht op elkaar naar een mesterij gebracht. Vaak komt in deze stal geen daglicht en het kuiken moet één vierkante meter delen met 20 soortgenootjes. Ondanks al het vuil, worden de stallen niet schoongemaakt. Een kip staat dus een leven lang in zijn eigen poep en vuil. Door al deze viezigheid in combinatie met de vochtige lucht en de weinige beweging die de kuikens krijgen, ontstaan ammoniakbrandwonden. Deze worden ook wel borstblaren, voetzoollaesies of brandhakken genoemd.

Na ongeveer 6 weken is het kuiken uitgegroeid tot een vleeshomp van meer dan 2 kilo. Het kuiken kan bijna niet meer op zijn poten staan om naar de voerbak te komen. Dan komt het ‘vegen’. Zogenaamde kuikenvegers vegen 8.000 kuikens op, waarbij er soms ernstige bot- of vleugelbreuken ontstaan. Hierna worden ze geslacht en klaargemaakt voor de verkoop.

Hieronder nog een paar schokkende cijfers over het vleeskuiken: 

• Het gewicht van een vleeskuiken stijgt in 6 weken van 40 gram naar gemiddeld 2200 gram. Dat is meer dan twee keer zo zwaar als een biologisch vleeskuiken.
• Een gewoon kuiken is volwassen bij 18 weken. Vleeskuikens worden al geslacht als ze 6 weken oud zijn.
• Er zitten op dit moment 44 miljoen vleeskuikens in schuren in Nederland (CBS 2011).
• Zeker een kwart van de kuikens heeft ernstige en pijnlijke zweren op de pootjes.
• In 2010 werden 465 miljoen kuikens geslacht (CBS 2010). Dat zijn er 1,3 miljoen per dag.

De biologische kip

De kippen die de eieren leggen, broeden deze zelf uit. De kuikens die uit het ei komen, worden optimaal verzorgd. Ze groeien op hun gemakje, en krijgen eten wat goed voor ze is en genoeg ruimte. ’s Nacht slaapt de kip wel in een stalruimte, maar deze wordt ’s middags (nadat er een eitje is gelegd) weer losgelaten. De kip heeft een rustig leven en wordt niet ‘gedwongen’ tot eieren leggen of heel hard groeien.

Bron, bron, bron